Po zakończeniu roku akademickiego ks. Szelążek powrócił do Płocka i został skierowany do pracy w Konsystorzu Generalnym, w którym od 1893 r. pełnił funkcję sekretarza. W tej pracy wykazał się wyjątkowymi zdolnościami urzędniczymi. Jego formacją pisarską zajął się osobiście wybitny naukowiec i działacz – ks. Bp Michał nowodworski. Sam niesłychanie pracowity, uczył młodego kapłana wytężonej pracy, troski o dobro i prawa Kościoła. Zlecał mu do opracowania różne memoriały i referaty, sam je później poprawiając. W ten sposób zaznajomił go z całokształtem spraw kościelnych w diecezji i poza nią.
W 1896 r. ks. Szelążek awansował na Regensa Konsystorza. Na tym stanowisku w 1903 r. opracował regulamin Ordinatio Consistorii Generalis Plocensis. W latach 1902-1907 pełnił funkcję sędziego surogata. Przez 8 lat był egzaminatorem prosynodalnym i cenzorem ksiąg. Od 1894 r. pracował w sądzie biskupim jako obrońca węzła małżeńskiego, notariusz i asesor. W tym czasie był administratorem parafii w Radzikowie, a następnie w Orszymowie i z tych parafii pobierał beneficjum.
Gorliwość duszpasterska ks. A. P. Szelążka nie pozwalał mu ograniczyć się jedynie do sumiennego wypełniania zleconych obowiązków. Wkrótce po przyjeździe do Płocka rozpoczął działalność kaznodziejską. Od 3 grudnia 1893 r., w czasie większych uroczystości kościelnych i w niektóre niedziele, głosił kazania w Seminarium Duchownym, w kościele farnym św. Bartłomieja oraz w Katedrze płockiej. Przejawem troski o rozwój religijny inteligencji katolickiej były Nauki apologetyczne, głoszone w Katedrze płockiej od października 1898 r. – do połowy 1900 r. Konferencje te zostały wydane drukiem w Warszawie w 1901 r. Ks. A. P. Szelążek miał wówczas 36 lat.
W 1902 r. otrzymał godność szambelana papieskiego, a dwa lata później prałata domowego Jego Świątobliwości Benedykta XV. Odznaczony też został orderem św. Anny. W tym samym roku bp Jerzy Szembek mianował go kanonikiem Kapituły Katedralnej Płockiej. Z gremium tym był potem związany do 1925 r. Posiadał w niej kolejno tzw. kanonię bez tytułu, kanonię teologa, kanonię kustosza, kanonię kantora i prałaturę dziekana.
Od 1893 r. ks. Szelążek był związany z Seminarium Duchownym w Płocku. Początkowo pełnił obowiązki ojca duchownego, a w 1894 r. został mianowany przez biskupa Nowodworskiego wykładowcą prawa kanonicznego. Ponadto w płockiej Alma Mater wykładał ascetykę, filozofię, język łaciński i wymowę ogólną na kursie przygotowawczym. O tym, że w pracy dydaktycznej kierował się względami nadprzyrodzonymi świadczy ofiarowanie swych prac Panu Bogu i świętym.
s. Beniamina Karwowska CST
Ks. Bp Adolf Piotr Szelążek. Wierny świadek Chrystusa.
