Herb Zgromadzenia

Odnowiony w roku 2019 herb Zgromadzenia Sióstr św. Teresy od Dzieciątka Jezus nawiązuje do pierwszego herbu sióstr Terezjanek, wywodzącego się z karmelitańskiej tradycji heraldycznej. Agregacja Zgromadzenia do Zakonu Karmelitów Bosych, jaka dokonała się w roku 1991, podkreśliła duchowe związki sióstr Terezjanek z Karmelitańską Rodziną Zakonną. Symboliczne elementy graficzne herbu Zgromadzenia, zapożyczone są z herbu Zakonu Karmelitów Bosych i nawiązują do karmelitańskiej duchowości św. Teresy od Dzieciątka Jezus – Patronki Zgromadzenia.

Góra Karmel symbolizuje przynależność Zgromadzenia do Karmelitańskiej Rodziny Zakonnej, której patronuje Najświętsza Maryja Panna. Serce symbolizuje miłość, będącą centrum Kościoła Katolickiego oraz istotę posłannictwa Zgromadzenia Sióstr św. Teresy od Dzieciątka Jezus. Ma ono również przypominać siostrom Terezjankom słowa ich Patronki: „W sercu Kościoła, mojej Matki, będę miłością”. Nad sercem, a równocześnie u stóp krzyża, został umieszczony płomień symbolizujący gotowość spalania się każdej siostry w miłości do Chrystusa, będącego Głową Kościoła – swego Mistycznego Ciała. Gwiazda po lewej stronie symbolizuje św. Teresę od Dzieciątka Jezus, a gwiazda po prawej stronie symbolizuje sługę Bożego biskupa Adolfa Piotra Szelążka – założyciela Zgromadzenia. Symbolika herbu podkreśla misję Zgromadzenia, którą jest szerzenie miłości Bożej w sercach wszystkich ludzi, a zwłaszcza w sercach dzieci i młodzieży, w duchu Małej Drogi św. Teresy z Lisieux.

Odnowiony herb i logo Zgromadzenia zostały zaprojektowane przez Tomasza Domańskiego.

Pierwszą wzmiankę obecnego hasła Zgromadzenia, znajdujemy w tak zwanej Regule Duchowego Dziecięctwa, sporządzonej przez ówczesną mistrzynię Nowicjatu s. Teresę Szafran w 1953 r. Reguła została ułożona z wyjątków Pisma świętego i pism św. Teresy od Dzieciątka Jezus, a na jej stronie tytułowej znajduje się krzyż oraz słowa: „Szerzyć miłość dla Najwyższej Miłości”. W roku 1962 w trakcie prac nad poprawkami do Konstytucji Zgromadzenia pojawiły się wnioski: „oficjalnego przyjęcia hasła Zgromadzenia, które należałoby umieścić przy końcu drugiego artykułu Konstytucji”. Słowa proponowane na hasło Zgromadzenia, św. Teresa wypowiedziała niedługo przed śmiercią, wyjaśniając w nich swój program życia w wieczności. Siostra Genowefa od Przenajświętszego Oblicza (dnia 8 lipca 1897 r.) czytała jej fragment o wiecznej szczęśliwości, św. Teresa przerwała jej nagle:
– Nie to mnie pociąga.
– Cóż więc?
– Ach! Miłość. Kochać i być kochaną i powracać na ziemię, by szerzyć miłość dla Najwyższej Miłości”.

Hasło Zgromadzenia zostało przyjęte w roku 1965, podczas V Kapituły Generalnej i wpisane do odnowionych Konstytucji. Od roku 1969 do 1977 siostry składając Profesję, tak czasową, jak i wieczystą, odnosiły się do hasła Zgromadzenia: „Przyrzekam rozszerzać Twe Królestwo modlitwą, ofiarą i czynem, bym z Twą pomocą mogła Tobie dawać dusze a duszom Ciebie, szerząc miłość dla Najwyższej Miłości”. Po VII Kapitule Generalnej w 1977 r. powtórnie wybrana na Przełożoną Generalną Zgromadzenia, matka Albina Wysocka, zaczęła systematycznie umieszczać hasło Zgromadzenia na początku Pism okólnych kierowanych do sióstr. Rok później w odnowionym Dyrektorium w artykule 6 został dodany zapis: „Hasło Zgromadzenia umieszcza się w odpowiednim miejscu w domach Zgromadzenia, na początku okólników Przełożonej Generalnej i korespondencji wewnątrz Zgromadzenia”. W myśl tego zapisu zaprojektowano i wykonano na drewnianych listwach hasło Zgromadzenia: „Szerzyć miłość dla Najwyższej Miłości”. Umieszczano go w każdym naszym domu najczęściej w refektarzu, obok krzyża i wizerunku św. Teresy. Od roku 2020 hasłem „Szerzyć miłość dla Najwyższej Miłości” zwieńczony jest herb Zgromadzenia.