Karmel

Zgromadzenie Sióstr św. Teresy od Dzieciątka Jezus, jako żywy organizm w Kościele, wciąż rozwija się i postępuje w procesie coraz lepszego rozumienia i próby scharakteryzowania własnej tożsamości. Jednym z ważnych etapów, w drodze poszukiwania swego miejsca i posłannictwa w Kościele, była refleksja na temat duchowego związku Zgromadzenia z Karmelem. Na przestrzeni historii, siostry próbowały określić: czy i jakie więzy powinny łączyć Zgromadzenie Terezjanek z wielką Rodziną Karmelitańską? Poszukiwanie odpowiedzi na powyższe pytanie miało swe głębokie uzasadnienie ze wzglądu na duchową Patronkę i Mistrzynię Zgromadzenia – św. Teresę od Dzieciątka Jezus, której to świętość dojrzewała na żyznej glebie Karmelu. W konsekwencji, duchowa droga Teresy nazwana przez nią małą drogą, wyrosła również na gruncie duchowości karmelitańskiej. Duchowość Teresy z Lisieux tzw. droga dziecięctwa duchowego, została przekazana przez Założyciela Zgromadzeniu Sióstr św. Teresy od Dzieciątka Jezus. Wydaje się zatem słuszne, by Zgromadzenie wciąż zgłębiało własne konotacje ze środowiskiem karmelitańskim. Stąd też siostry podjęły konkretne działania zmierzające do prawnego uregulowania i zatwierdzenia związku Zgromadzenia Terezjanek z Karmelem.

W 1989 r. na obrady IX Kapituły Generalnej Zgromadzenia wpłynął wniosek poruszający sprawę ewentualnej agregacji Zgromadzenia Sióstr św. Teresy od Dzieciątka Jezus do Karmelu. Podczas sesji kapitulnych siostry rozpatrzyły ten temat i przez głosowanie wyraziły swoją aprobatę dla podjęcia wysiłków, zmierzających w kierunku przyłączenia Zgromadzenia do Rodziny Karmelitańskiej. Po wielu konsultacjach i przychylnej opinii ze strony Zakonu Karmelitów Bosych, Rada Generalna Zgromadzenia podjęła decyzję w kwestii przygotowania odpowiednich dokumentów i przedstawienia Ojcu Generałowi Karmelitów Bosych w Rzymie. Pisemną prośbę o agregację do Karmelu z wymaganą dokumentacją złożyła (26.02.1991 r.), w imieniu Zgromadzenia, Przełożona Generalna s. Cherubina Radzewicz.

Zarząd Generalny Zakonu Karmelitów Bosych, po zapoznaniu się z przesłanymi materiałami, upewniając się, że członkinie Zgromadzenia „prowadzą życie zakonne przepojone duchowością, zaczerpniętą z przykładu i pism św. Teresy od Dzieciątka Jezus”, przychylił się do przedstawionej prośby i w dniu 09 maja 1991 r. agregował w/w Zgromadzenie do swego Zakonu. Przez akt agregacji do Zakonu Karmelitów, Zgromadzenie Sióstr św. Teresy od Dzieciątka Jezus, zyskało udział we wszystkich łaskach duchowych Karmelu oraz przywilej korzystania z Liturgii Zakonu Karmelitańskiego. Obydwa wyżej wymienione Instytuty mają prawo do wzajemnej łączności, współpracy i świadczenia sobie pomocy, zachowując jednocześnie własną odrębność i jurysdykcję. Ponadto Siostry Zgromadzenia św. Teresy od Dzieciątka Jezus, w wyniku przyłączenia do Karmelu, mają obowiązek noszenia Szkaplerza Najświętszej Maryi Panny z Góry Karmel. Agregacja do Karmelu ma przyczyniać się również do nieustannego pogłębiania ducha Patronki Zgromadzenia, poprzez dokładne poznawanie środowiska i kontekstu jej życia oraz duchowych źródeł, z których czerpała w drodze do świętości.

Zagadnienie duchowej łączności z Karmelem i potrzebę podtrzymywania tejże łączności, przypomniała całemu Zgromadzeniu XIV Kapituła Generalna obradująca w czerwcu 2019 roku. Od tego czasu, na znak duchowej wspólnoty z Rodziną Karmelitańską, siostry wspólnie odmawiają modlitwę do Matki Bożej Szkaplerznej.

W Kościele bogactwo charyzmatów wzajemnie się przenika i uzupełnia, a zatem fakt agregacji Zgromadzenia Sióstr św. Teresy od Dzieciątka Jezus do Zakonu Karmelitów Bosych ukazuje to obopólne wspieranie się i ubogacanie w wymiarze duchowym. Stąd też siostry, w miarę możliwości, korzystają z duchowości karmelitańskiej w ramach rekolekcji i zjazdów formacyjnych, także w ośrodkach prowadzonych przez Ojców Karmelitów.

s. Lucyna Lubińska

Duchowość Zakonu NMP z Góry Karmel sięga swymi korzeniami w głąb Starego Testamentu do działalności wielkiego proroka Eliasza. Jest to jedna z bardzo istotnych gałęzi duchowości katolickiej. Łączy ona ze sobą ascezę i samotność z modlitwą wewnętrzną prowadzącą do zażyłej przyjaźni z Bogiem. W środowisku Karmelu wyrosło bardzo wielu świętych a jego duchowością inspirowały się inne zgromadzenia a także cała rzesza ludzi świeckich. Do wielkiej Rodziny Karmelitańskiej przynależą Zgromadzenia zakonne oraz wspólnoty, które realizując swoje charyzmaty czerpią z bogactwa duchowości karmelitańskiej. Należą do nich: