Opieka

Istotą życia zakonnego jest przede wszystkim miłowanie Boga, który pierwszy nas umiłował. Miłość Chrystusa przynagla nas do czynnej miłości bliźniego i budowania Królestwa Bożego na ziemi. Rozumiała to doskonale św. Teresa, która wypowiedziała znamienne słowa: „Pracujmy razem dla zbawienia dusz, mamy tylko jeden dzień życia, by je ratować i w ten sposób dawać Zbawicielowi dowody naszej miłości”. Zgromadzenie Sióstr Św. Teresy od Dzieciątka Jezus, idąc za przykładem i wezwaniem Patronki, ma do wypełnienia misję szerzenia miłości Bożej w sercach wszystkich ludzi.

Otwieranie serc ludzkich na miłość Boga może realizować się jedynie wtedy, gdy zauważymy ich podstawowe, doczesne potrzeby i wyjdziemy im naprzeciw. Przypominają o tym także nasze Konstytucje: „Chętnie będziemy nieść pomoc wszystkim potrzebującym, zwłaszcza ubogim i z nimi dzielić się owocami naszej pracy”. Do takiego postępowania wzywa nas także św. Teresa, która rozpalona miłością Bożą, pozostawiła wymowne świadectwo: „Gdybym była bogata, nie mogłabym patrzeć na ubogiego, głodującego i nie dać mu czegoś z moich dóbr”.

Zgromadzenie zachęcone przykładem swej Patronki św. Teresy od Dzieciątka Jezus i Założyciela biskupa Adolfa Piotra Szelążka, który odznaczał się głęboką wrażliwością na potrzeby biednych, podejmuje różne inicjatywy na rzecz potrzebujących. Naszą opieką ogarniamy dzieci i młodzież, przychodząc z pomocą rodzinom potrzebującym wsparcia. W tym celu Zgromadzenie prowadzi ośrodki opiekuńczo-wychowawcza takie jak: Pogotowie Opiekuńcze „Opoka”, Świetlicę Środowiskową im. Dzieciątka Jezus, Dom Pomocy Społecznej dla Dzieci, Centrum Pastoralne św. Teresy od Dzieciątka Jezus.

Pogotowie opiekuńcze Opoka w Wasilkowie jest całodobową placówką opiekuńczo – wychowawczą, która łączy zadania dwóch typów placówek – interwencyjny i socjalizacyjny. Opoka przeznaczona jest dla dzieci, które pochodzą z rodzin wychowawczo niewydolnych i znajdują się w sytuacji kryzysowej. W zależności od uwarunkowań rodzinnych i prawnych, dzieci mogą przebywać w placówce od krótkiego (kilkutygodniowego) czasu aż do pełnoletności. Placówka zapewnia swoim podopiecznym zaspokojenie niezbędnych potrzeb bytowych i rozwojowych, w tym zdrowotnych, emocjonalnych, religijnych, kulturalnych, itp. Dzieci objęte są także działaniami terapeutycznymi oraz realizują obowiązek edukacji szkolnej. Ponadto mają one zapewnioną możliwość kontaktu ze swoimi rodzicami i osobami bliskimi. Ponieważ placówka mieści się w naszym domu zakonnym, dlatego też siostry nie tylko pełnią rolę wychowawczyń i opiekunek, ale stają się niejako matkami wobec powierzonych sobie dzieci i młodzieży.

W Suwałkach Zgromadzenie prowadzi Świetlicę Środowiskową im. Dzieciątka Jezus. Jest to niepubliczna placówka opiekuńczo – wychowawcza dziennego pobytu. Do świetlicy mogą uczęszczać dzieci w wieku szkolnym. Zajęcia świetlicowe adresowane są w pierwszej kolejności do dzieci z rodzin bardziej potrzebujących. Celem działalności świetlicy jest nie tylko praca z dziećmi, ale też wspieranie ich rodzin w trudnym procesie wychowawczym. Podstawowe formy pracy świetlicy zmierzają ku kształtowaniu właściwych postaw społecznych dzieci i młodzieży oraz przygotowywaniu do samodzielnego życia. Zadania te realizowane są poprzez konkretny plan wychowawczy zakładający między innymi: zapewnienie dzieciom opieki i racjonalnego zagospodarowania czasu wolnego od zajęć szkolnych, pomoc w odrabianiu lekcji, prowadzenie zajęć edukacyjnych i profilaktycznych, organizowanie wyjazdów wakacyjnych itp.

W czasie pobytu w świetlicy dzieci mają również zapewnione posiłki. Siostry i wolontariusze pracujący w świetlicy starają się wspomagać rozwój wychowanków na wielu płaszczyznach. Dbają także o wychowanie religijne podopiecznych oraz wzbudzają w młodych sercach pragnienie życia zgodnego z wartościami etycznymi i moralnymi.

W trosce o zapewnienie opieki dzieciom niepełnosprawnym intelektualnie i fizycznie Zgromadzenie prowadzi Dom Pomocy Społecznej w Ścinawce Dolnej. Placówka jest przeznaczona dla chłopców z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu umiarkowanym, znacznym i głębokim. Mieszkańcy DPS-u mają zapewnioną całodobową opiekę oraz zaspokojenie niezbędnych potrzeb, takich jak: bytowe, zdrowotne, edukacyjne, społeczne, religijne itd. Zgromadzenie dokłada wszelkich starań, by warunki funkcjonowania placówki były jak najlepiej dostosowane do możliwości zdrowotnych podopiecznych. Stąd też, oprócz rehabilitacji i różnych form aktywizujących umysłowo i fizycznie, siostry dbają o to, by każdy z wychowanków, na miarę jego możliwości, mógł korzystać z edukacji szkolnej. W tym celu obok DPS-u prowadzony jest Zespół Szkół Specjalnych. Uczniami Zespołu Szkół są wychowankowie DPS-u oraz dzieci i młodzież z niepełnosprawnością intelektualną, dojeżdżające z terenu Powiatu Kłodzkiego.

Siostry poprzez wiarę dostrzegają w niepełnosprawnych obraz dziecka Bożego potrzebującego pomocy w codziennym funkcjonowaniu. Dlatego troszczą się o respektowanie podstawowych wartości ludzkich: godności, intymności, rozwoju, bezpieczeństwa a także integracji osób niepełnosprawnych ze środowiskiem.

Ośrodek Charytatywny „Carmel” w Berdyczowie powstał z inicjatywy Karmelitów Bosych, po wyremontowaniu pomieszczeń znajdujących się w murach obronnych klasztoru. Placówka działa od 2013 r. w pełnym wymiarze godzin. Do południa prowadzone są zajęcia i rehabilitacja dla osób niepełnosprawnych, natomiast w godzinach popołudniowych zaczęła funkcjonować Świetlica środowiskowa dla dzieci pochodzących z rodzin wielodzietnych, niepełnych, czy znajdujących się w trudnej sytuacji życiowej. Dzieci miały zapewnione dożywianie i pomoc w odrabianiu lekcji. Dodatkowo organizowano korepetycje z przedmiotów szkolnych, naukę języka angielskiego, zajęcia z psychologiem oraz ćwiczenia sensoryczne.

Od samego początku do pracy w Ośrodku włączyły się Siostry Terezjanki a także kilku wolontariuszy. W trudnym czasie pandemii, Świetlica została przekształcona w Centrum Rozwoju Dziecka. Zajęcia odbywają się w grupach zainteresowań takich jak: nauka języków obcych: angielski i polski, nauka gry na gitarze, foto studio dla dzieci, w planach są jeszcze zajęcia logopedyczne i przygotowanie dzieci przedszkolnych do szkoły.

Przy Ośrodku „Carmel” działa także Zespół teatralny „Notes de Vita” prowadzony przez profesjonalnego reżysera. Zespół przez 5 lat swojej działalności zdobył wielką popularność, nie tylko w Berdyczowie, ale też otrzymał wysoką notę na młodzieżowym festiwalu w Polsce. W zajęciach teatralnych bierze udział młodzież różnych przekonań i wyznań religijnych. Animatorką zespołu oraz duchową opiekunką jest nasza siostra pracująca w Berdyczowie.

Uwarunkowania historyczne sprawiły, że część mieszkańców Berdyczowa, to ludzie mający pochodzenie polskie, w związku z czym jest duże zapotrzebowanie na kursy jęz. polskiego. Jedni pragną uczyć się języka swoich przodków, inni zaś chcą przygotować się do wyjazdu do Polski. Odpowiadając na te potrzeby jedna z naszych sióstr ukończyła Studium nauczania języka polskiego i prowadzi kursy tegoż języka dla dzieci i dorosłych.

Ośrodek Charytatywny „Carmel” jest miejscem, działalności kulturalnej, oświatowej i terapeutycznej. Odbywają się tu konferencje, wieczory literackie, wydarzenia artystyczne, spotkania z ciekawymi ludźmi, którzy dzielą się swoimi pomysłami i doświadczeniem. Szeroki wachlarz proponowanych zajęć sprzyja całościowemu rozwojowi dzieci i młodzieży. Tygodniowo przychodzi tu ok. 200 osób.

W Boliwijskim mieście Oruro, położonym na wysokich górskich terenach, siostry utworzyły Centrum Pastoralne św. Teresy od Dzieciątka Jezus. Skupia ono najbiedniejsze dzieci i młodzież z pobliskich dzielnic. W Oruro wiele rodzin żyje w skrajnej nędzy, stąd też niejednokrotnie muszą pracować także dzieci. Na ulicach możemy spotkać nawet małe dzieci sprzedające różne artykuły lub wyciągające ręce do przechodniów z prośbą o jałmużnę. Nie wszystkie też dzieci mają odpowiednie warunki, aby się uczyć. Czasem bywa tak, że w jednej izbie mieszka cała wieloosobowa rodzina, bez dostępu do wody i elektryczności. Siostry, wychodząc naprzeciw takim sytuacjom, zorganizowały dzienną opiekę nad dziećmi a także różne zajęcia dla młodzieży. W Centrum Pastoralnym św. Teresy od Dzieciątka Jezus, praca z dziećmi zaczyna się często, od nauczenia podstawowych czynności życiowych. Pod nadzorem sióstr, wolontariuszy i innych osób, podopieczni uczą się pisać i czytać, aktywnie spędzać wolny czas, otrzymują posiłki, a przede wszystkim mają możliwość poznania Boga i doświadczenia Jego nieskończonej miłości.

Zgromadzenie, od kilkudziesięciu lat, podejmuje posługę w szpitalu dla chorych na trąd w Gioia del Colle we Włoszech. Dla wielu osób dotkniętych trądem, szpital Colonia Hanseniana stał się drugim domem, ponieważ przebywają tam od wczesnej młodości aż do śmierci. Inni zaś po zaleczeniu choroby są w stanie mieszkać i funkcjonować samodzielnie. Obecnie, prawie wszyscy pacjenci szpitala to ludzie starsi, którzy dodatkowo cierpią na wiele schorzeń i powikłań zdrowotnych. Praca sióstr w tego typu placówce medycznej jest trudna, wymagająca wielkiej cierpliwości, taktu i hartu ducha. Ze względu na to, że szpital znajduje się na odosobnieniu, siostry poniekąd dzielą z chorymi ich los, radości i smutki. Pracując jako pielęgniarki udzielają pomocy medycznej. W tym jednak nie wyczerpuje się ich posługa. Ogromnie ważna jest misja duchowa sióstr – podtrzymywania nadziei i umacniania chorych w wierze. Codzienne przebywanie w szpitalu jest także okazją do niesienia terezjańskiego przesłania miłości i zawierzenia Bogu. Modlitwa za chorych i z chorymi pogłębia ich życie z Bogiem i służy zacieśnianiu jedności między sobą. W obliczu zbliżającej się śmierci siostry towarzyszą chorym w ostatnich chwilach ich życia i przejściu do wieczności.

Zgromadzenie, idąc za przykładem swego Założyciela, który charakteryzował się ogromną wrażliwością na ubogich, stara się świadczyć pomoc chorym, samotnym, osobom starszym, opuszczonym, rodzinom wielodzietnym itp. Chyba każda nasza wspólnota ma „swoich” ubogich, którzy systematycznie lub doraźnie korzystają z posiłków. Niekiedy siostry organizują żywność, odzież i lekarstwa, które są przekazywane potrzebującym. Wychodząc naprzeciw potrzebom materialnym, siostry nie zapominają o sferze duchowej, ponieważ największym ubóstwem każdego człowieka jest życie bez Boga. Spotkania z ludźmi zatem, są sposobnością do animowania rozmów o wierze, Bogu i wieczności. Czasem prowadzi to do podzielenia się wartościowymi lekturami duchowymi, zachęcenia do praktyk religijnych i życia w przyjaźni z Bogiem. Pierwszym i podstawowym krokiem do tego typu spotkań jest zwykła ludzka życzliwość, która otwiera, nawet zranione i nieufne serce człowieka. Solidarność z ubogimi jest jednym z praktycznych wyrazów realizacji ślubowanego przez siostry ubóstwa.

s. Lucyna Lubińska
s. Dawida Prusińska