W dniach od 23-25 kwietnia br., odbył się kolejny zjazd w ramach Szkoły Modlitwy Karmelitańskiej, w której uczestniczyły siostry Terezjanki. Spotkanie odbyło się w Mońkach, w jednym z naszych domów zakonnych, a poprowadził je o. Krzysztof Jarosz OCD z Gorzędzieja, znawca duchowości św. Teresy od Jezusa.
Modlitwa i kontemplacja są znakiem wyróżniającym Karmel spośród innych zakonów. To dwa skrzydła, które przypominają o bliskości i zażyłości z Bogiem, a posługując się ulubionym stwierdzeniem św. Teresy z Avila, to uprzywilejowana przestrzeń do przyjacielskiego obcowania z Panem. Kto myśli i ma na ustach słowo „Karmel”, myśli i mówi „modlitwa”. Zatem Szkoła Modlitwy Karmelitańskiej jest poznawaniem i praktyką modlitwy, której uczyła swoje siostry i sama w niej wzrastała św. Teresa Wielka, reformatorka Karmelu. Zgromadzenie sióstr Terezjanek, agregowane (włączone) do wielkiej Rodziny Karmelitańskiej, korzysta z bogactw i duchowej drogi Karmelu. Stąd też inicjatywa Szkoły Modlitwy, aby poznając duchową drogę św. Teresy z Avila, coraz bardziej zgłębiać i poznawać duchowe bogactwo małej drogi św. Teresy od Dzieciątka Jezus, która jest córką Karmelu.
Mówiąc o Szkole Modlitwy i praktykowaniu modlitwy w codziennym życiu, należy mocno podkreślić, że modlitwa, nie jest jednym z wielu ćwiczeń duchowych, które praktykujemy każdego dnia, ale jest życiem, naszą codziennością. Wszystko inne jest jej podporządkowane. Z tego wypływa ważne stwierdzenie: jeśli osoba zakonna będzie wierna modlitwie, będzie też wierna wszystkim innym obowiązkom.
W życiu duchowym nie sposób oddzielić modlitwy od kontemplacji. Kontemplacja według nauczania św. Teresy z Avila jest celem samym w sobie, a modlitwa drogą wiodącą do tego celu. Zatem osiągniecie stanu kontemplacji wypływa z dobrze przygotowanej i poprowadzonej modlitwy, która wprowadza w przestrzeń kontemplacji.
Szkoła Modlitwy jest więc czasem uczenia się modlitwy według wskazań św. Teresy z Avila, która z jednej strony polega na przyjacielskim obcowaniu z Jezusem, a z drugiej strony jest pewną sztuką i metodą do przeprowadzenia modlitwy, aby była owocna i dawała nam siły do dalszej drogi. Idąc więc za wskazaniami św. Teresy w modlitwie ważne jest przygotowanie i wypracowana metoda, która pomaga w modlitwie, pozbawiając ją rozproszeń. To jak uprawa ogrodu, ogrodu własnej duszy, oczyszczeniem go z chwastów i ciernistych krzaków, by wydawał kwiaty i owoce. Modlitwa również według św. Teresy Wielkiej, to wchodzenie w głąb twierdzy złożonej z siedmiu mieszkań, twierdzy duszy, zamieszkanej przez Boga.
Podczas kwietniowego zjazdu sięgnęliśmy do „Zamku wewnętrznego”, dzieła napisanego przez św. Teresę od Jezusa, do trzeciego mieszkania, w którym dusza oczyszcza się przez medytację, szykuje się do cierpienia i odrzuca pokusę doczesności, lecz nie jest jeszcze dość silna. W proponowanych medytacjach i w przyglądaniu się sobie, w wewnętrznym zamku swojej duszy spotykałyśmy się z naszą indywidualnością, osobowością, niepowtarzalnością, aby w niej znaleźć nie tylko Boga, ale samego siebie, swoją historię.
Spotkaniu towarzyszyła praca w grupach oraz dzielenie się refleksjami z podjętej pracy, wykonanych zadań oraz refleksji nad przeżytym czasem od poprzedniego spotkania. Nieustanne bogactwo pracy w grupach to możliwość dzielenia się efektami podjętej pracy, metody modlitwy wg wskazań św. Teresy od Jezusa. Weryfikacji służyły również rozmowy z ojcem Krzysztofem, który dzielił się swoim cennym doświadczeniem.
Centrum każdego dnia Szkoły Modlitwy była Eucharystia, która jest źródłem i siłą każdej modlitwy oraz modlitwa wewnętrzna. Podsumowaniem zaś każdego dnia prowadzonej sesji była modlitwa Adoracji Najświętszego Sakramentu.
s. Dawida Prusińska CST
Więcej zdjęć znajdziesz tutaj
