Drodzy Przyjaciele!
Dziecko, które Jezus stawia za wzór w dzisiejszej Ewangelii, w naturalny sposób charakteryzuje się maleńkością i słabością, ubóstwem i prostotą. Z przymiotów tych wypływa – lub z nimi się łączy: ufność, miłość i całkowite powierzenie się rodzicom. Naturalne cechy, którymi odznacza się dziecko, św. Teresa od Dzieciątka Jezus przeniosła na płaszczyznę nadprzyrodzoną, wyznaczając tym samym szlak duchowego dziecięctwa. Rola Teresy, nie skończyła się jednak na „przetarciu” duchowej drogi, lecz w dalszym ciągu pragnie ona prowadzić dusze ewangeliczną ścieżką prostoty, ufności i miłości. Zapewnia o tym w następujących słowach:
„Chcę nauczyć dusze drogi dziecięctwa duchowego, drogi ufności i całkowitego zdania się na Boga. Chcę wskazywać duszom małe środki, które tak mi się doskonale udały, mówić, że tu na ziemi, jedno tylko czynić należy: rzucać Jezusowi kwiaty małych ofiar, ujmować Go pieszczotami”.
Posłannictwo nauczania drogi dziecięctwa i pociągania dusz do Boga, Mała Święta pragnie realizować również we współczesnych czasach – także w stosunku do nas.
W Bulli Kanonizacyjnej (prawie 100 lat temu) papież Pius XI pisał, że droga św. Teresy może być lekarstwem dla świata nadętego pychą, lubującego się w próżności i szukającego fałszu. W homilii zaś kanonizacyjnej ten sam papież stwierdził:
„… św. Teresa wywiera wpływ czarujący na świat cały, a przykład jej świętości wszyscy naśladować mogą i powinni, gdyż świat cały wejść musi na tę małą drogę, drogę złotej prostoty…”.
Pius XI zachwycony duchowością św. Teresy zapytał: „Czym byłoby życie rodzinne, czym by się stało życie społeczne, gdyby lekcja Teresy była zrozumianą przez wszystkich? Gdyby ta przejrzystość ducha, umysłu i serca stanowiła podstawę stosunków narodowych! Gdyby powrócono do prostoty ewangelicznej, jakimże pięknym by było przeistoczenie świata!”.
W kontekście słów papieża można by postawić pytanie odnoszące się do każdego z nas. Czy my, czy ja, rozumiem dobrze lekcję Teresy? Świat, zwłaszcza ten najbliższy w pojęciu środowisk naszego życia, ma prawo zobaczyć w nas przejrzystość ducha, umysłu i serca, charakteryzującą postępowanie dzieci Bożych. Jeśli towarzyszy nam świadomość, że nie dorastamy do tego wymagania, to z pokorą dajmy się poprowadzić św. Teresie i razem z nią błagajmy: „O Jezu! (…) błagam cię, żebyś spuścił swoje boskie spojrzenie na wielką liczbę małych dusz… Błagam cię, abyś wybrał legion małych ofiar godnych Twojej MIŁOŚCI !…”.
Drodzy Czytelnicy, liturgiczne wspomnienie św. Teresy z Lisieux rozpoczyna miesiąc październik, w którym czcimy Maryję odmawiając wspólne różaniec. W tym roku nasze Zgromadzenie wydało drukiem książeczkę zawierającą rozważania tajemnic różańca, zaczerpnięte z tekstów Sługi Bożego Biskupa Adolfa Piotra Szelążka – Założyciela Zgromadzenia. Zachęcam do posługiwania się tymi rozważaniami w czasie modlitwy różańcowej. Są one dostępne na stronie Wydawnictwa Flos Carmeli. Można zamówić mailowo lub telefonicznie.
Życzę, by modlitwa maryjna ubogacona myślami Sługi Bożego Biskupa Szelążka przyniosła wiele duchowych owoców. Powierzam Was wszystkich opiece św. Teresy od Dzieciątka Jezus. Niech ona wskazuje i prowadzi małą drogą do nieba.
Z pozdrowieniem
s. Lucyna Lubińska CST
przełożona generalna
