W Święto Jezusa Chrystusa Najwyższego i Wiecznego Kapłana, wraz z całym Kościołem po raz kolejny uwielbiamy Boga za dar papieża Franciszka, biskupów, kapłanów i diakonów, którzy wypełniają misję powierzoną przez Jezusa Chrystusa. Zanosimy również nasze gorące prośby, aby byli gorliwymi i oddanymi Bogu i ludziom pasterzami.
W dniu tym zaproszeni jesteśmy także do modlitwy błagalnej o dar nowych robotników do Winnicy Bożej, bo „żniwo wielkie, ale robotników mało”.
Dzień ten jest podarowany kapłanom, aby w postawie pokory przed Jezusem Eucharystycznym mogli wejść w głąb swego powołania. Wsłuchajmy się sercem i umysłem w jakże wymowne rozważania św. Jana Pawła II, które mogą pomóc nam zgłębić tajemnice kapłaństwa: „Kapłan zawsze i niezmiennie znajduje źródło swej tożsamości w Chrystusie-Kapłanie. To nie świat potwierdza jego status wedle swych potrzeb i roli, jaką on odgrywa w społeczeństwie. Kapłan jest naznaczony pieczęcią Kapłaństwa Chrystusowego, by uczestniczyć w Jego charakterze jedynego Pośrednika i Odkupiciela. (…) Na sakramentalnym gruncie otwiera się dla kapłana wielka „przestrzeń” posługi wobec dusz dla zbawienia ich w Chrystusie i Kościele: służby, która winna być bez reszty pobudzona miłością dusz ludzkich na wzór Chrystusa, który oddaje dla nich życie. Bóg pragnie zbawienia wszystkich ludzi, aby nie zginęło ani jedno z tych małych”.
Bliski naszym sercom jest również ks. Dolindo Ruotolo , który pozostawił nam jakże aktualne myśli. „Kapłan jest drugim Jezusem, alter Christus, i tak jak Jezus, ma pocieszać cierpiących, ma nieść pomoc chorym, ma odnosić się do wszystkich z największą łagodnością i pokorą, tak, by wszystkich przyciągnąć do Chrystusa.(…) Jako kapłan masz jaśnieć w promieniach Bożej dobroci, jak brylant błyszczący w promieniach słońca. Masz być łagodny, cichy i spokojny. Niech jawi się w tobie dobroć i miłosierdzie Boga. Niech twoja dusza wznosi się ponad innymi duszami w świętej posłudze, jak gołębica pokoju i czystości pośród kwiatów miłości.
Święto Jezusa Chrystusa Najwyższego i Wiecznego Kapłana, jest również wezwaniem skierowanym do kapłanów, aby dokonali osobistej refleksji nad swoją posługą Bogu i ludziom. Pomocą mogą być myśli św. Jana Pawła II z Listu do kapłanów: „Drodzy Bracia Kapłani! (…): jakie miejsce zajmuje w naszym codziennym życiu Msza św.? Czy jest ona, jak w dniu naszych święceń – a był to nasz pierwszy akt kapłański! – podstawą naszej posługi apostolskiej i osobistego uświęcenia? Ile wysiłku wkładamy w przygotowanie się do niej? W odprawienie jej? W modlitwę przed Najświętszym Sakramentem? W doprowadzenie do niej wiernych? W uczynienie z naszych świątyń Domu Bożego, aby obecność Boga pociągała ludzi współczesnych, którzy tak często mają wrażenie, że świat jest pozbawiony Boga?”.
Wszyscy pragniemy mieć dobrych, gorliwych i świętych, na wzór Serca Jezusowego kapłanów. Z miłością powierzajmy ich Bogu w naszych modlitwach w rodzinach i wspólnotach parafialnych.
Drodzy Kapłani, w Święto Jezusa Chrystusa Najwyższego i Wiecznego Kapłana, modlimy się, aby słowa Pana Jezusa: „Czuwajcie i módlcie się, abyście nie ulegli pokusie” były zawsze z Wami w pięknej służbie Bogu i ludziom.
s. Teresa Kalska CST
