„Liczę na to, że nie będę bezczynna w niebie.
Pragnieniem moim jest pracować dalej dla Kościoła i dla dusz, o to proszę Boga, i jestem pewna, ze mnie wysłucha”.
Dziecko w pierwszych tygodniach rozwijało się wspaniale. Jakby chcąc wywdzięczyć się matce za ból, którego było przyczyną, uśmiechało się do niej radośnie i rozmawiało z nią dziecięcym gaworzeniem. Niestety w krótkim czasie pojawił się u Józia kaszel połączony z bolesnym krztuszeniem.
W dniu profesji Teresa przedstawiała Jezusowi najśmielsze pragnienia i intencje. Czuła się jak Królowa, która ma prawo korzystać ze swego tytułu, by uzyskać u „Króla łaski dla Jego niewdzięcznych poddanych”. Prosiła za więźniów, chciała uwolnić wszystkie dusze w czyśćcu cierpiące, i nawrócić grzeszników. Wiele modliła się za Siostry, rodzinę, Ojca.
Rodzina to miejsce, gdzie uczymy się wartości, które będą towarzyszyć nam przez całe życie. To kim będziemy w życiu dorosłym kształtuje się w życiu rodzinnym, w środowisku, w którym wzrastaliśmy.
Pójście „małą drogą” św. Teresy wymaga pokory, zgody na własną słabość, niewystarczalność, na swoje duchowe ubóstwo. Zgoda na swoje ubóstwo i słabość nie jest łatwa dla naszego ego. Człowiek chce rządzić, chce kierować sobą i światem, chce sam układać swoje życie. Jednym z najtrudniejszych oczyszczających nas doświadczeń duchowych jest bezradność.
W obliczu przeciwności losu uczymy się przezwyciężać swoje słabości, a każda pokonana przeszkoda wzmacnia naszą siłę wewnętrzną. Doświadczenia, które często są trudne i wymagają od nas odwagi i wytrwałości w rzeczywistości hartują nas i naszego ducha.
Życie człowieka to fascynująca podróż pełna wyzwań, radości i doświadczeń, które kształtują naszą osobowość, wartości i relacje z innymi. Każdy moment, zarówno ten radosny, jak i trudny, przyczynia się do naszego rozwoju i sprawia, że stajemy się tym, kim jesteśmy.
W czasach, gdy żyła św. Teresa od Dzieciątka Jezus, istniał w Kościele zwyczaj, że do Stołu Pańskiego przystępowało się rzadko, np. kilka razy w roku, najlepiej tuż po spowiedzi. Jeśli ktoś chciał przyjąć Komunię świętą częściej, musiał prosić o zgodę spowiednika. I raczej nikt nie otrzymywał zezwolenia na to, żeby robić to codziennie.
Izydor Guerin w r. 1866 nabył w Lisieux aptekę. Nie przypuszczał nawet, że wnet stanie się mężem Celiny, córki aptekarza, od którego kupił aptekę. Ślub odbył się 11 września tego samego roku. Żona wkrótce okazała się wzorem pobożności i dobroci.
Zelia niezdolna była karmić dziecko własną, chorą piersią. Umieszczono je na wsi u góralki Taillet. Na Nowy Rok Józio kilka godzin przebywał u szczęśliwych rodziców i rozradowanych siostrzyczek. Zelia nie pozwoliła sobie ani na chwilę odebrać ze swoich ramion syna.
W Uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa, 7 czerwca b.r., w piątek po Oktawie Bożego Ciała, w całym Kościele przeżywamy Światowy Dzień Modlitwy o Uświęcenie Kapłanów, zapoczątkowany przez św. Jana Pawła w 1995 r.
