Kulinaria

Sławne miejsca związane z bardzo popularnymi i lubianymi świętymi: św. Franciszkiem z Asyżu, św. Antonim Padewskim, św. Benedyktem i św. Ojcem Pio z Pietrelciny, przyciągają co roku rzesze pielgrzymów i turystów. Również obecność w Rzymie Ojca Świętego, następcy Świętego Piotra Apostoła, dla wielu osób jest powodem przyjazdu do tego kraju. W czasach kiedy żył papież Jan Paweł II, obecnie już święty, Polacy czuli się we Włoszech jak w domu. Jego grób do dzisiaj przyciąga tłumy pielgrzymów, w tym licznych rodaków. Jest też pewna nić sympatii z Włochami, od dziesięcioleci kultywowana przez Polaków, przypominająca nam o związkach z Italią, ilekroć słyszymy czy śpiewamy nasz narodowy hymn, w którym przypominamy sobie, że po latach niewoli wolność przyszła do Ojczyzny wraz z naszymi walecznymi bohaterami narodowymi z „ziemi włoskiej do Polski”. Wszystko to sprawia, że wielu naszych rodaków nie tylko sympatyzuje ze słoneczną Italią, ale zetknęło się także ze smakami kuchni włoskiej.

Do domu generalnego ojców Salwatorianów w Rzymie przyjechałam w sierpniu 1998 roku, aby pomagać w kuchni siostrze Mieczysławie. O kuchni włoskiej, w tamtym czasie, nie wiedziałam nic. Nauczyłam się jej z biegiem czasu, korzystając z książek, pobierając naukę u mistrza Lorenzo (emerytowanego szefa kuchni w renomowanym rzymskim hotelu), a także pytając i słuchając porad. Pokochałam tę wspaniałą kuchnię i miejsce, w którym pracuję. Dom ojców Salwatorianów położony jest tuż obok bazyliki świetego Piotra, przy ulicy Conciliazione 51. Miałam szczęście być tutaj obecna w czasie, kiedy papieżem był nasz ukochany Karol Wojtyła. Dziś mogę modlić się i uczestniczyć w mszach świętych odprawianych przy jego grobie w języku polskim.

Kuchnia włoska jest jedną z najbardziej znanych europejskich kuchni na świecie. Podróżując przez różne kontynenty, jakże często można spotkać pizzę czy spaghetti, które z kuchni włoskiej weszły do światowego menu. Czasami smakują jednak zupełnie inaczej niż we Włoszech, a niekiedy – niestety – w ogóle nie przypominają oryginalnej potrawy. Stąd powszechna opinia Włochów, że prawdziwy smak włoskiej kuchni możemy poznać tylko w jej ojczyźnie. Słoneczna Italia, kraj wina, oliwy, cytryn i dojrzewających w grudniu pomarańczy, dla wielu Polaków jest z pewnością ulubionym miejscem wyjazdów. Trudno jest oprzeć się urokowi pięknych pejzaży, urokliwych miasteczek, łagodnego klimatu, wspaniałej architektury i pięknych sztuki, a przede wszystkimi przyjaźnie nastawionych ludzi o słonecznym temperamencie.

Polacy – tak jak i Włosi – lubią łączyć świętowanie z dobrym pożywieniem. Chciałabym, aby ta książka przyczyniła się do tego, aby na polskich stołach – z różnych okazji – pojawiły się również przysmaki kuchni włoskiej. Jest to tym łatwiejsze, że dzisiaj w Polsce możemy bez większego problemu kupić w sklepach składniki do włoskich potraw i najczęściej są one oryginalne, sprowadzane z Italii. Ponadto dania włoskie są łatwe w przyrządzaniu, a niektóre z nich wymagają niewielkiego nakładu pracy i czasu.

Kuchnia włoska jest dietetyczna, bardzo zdrowa, delikatna, lekkostrawna, a zarazem można powiedzieć, że luksusowa. Ta ostatnia cecha wcale nie wynika z trudności w przyrządzaniu potraw czy wyrafinowanych składników, ale z ich ciekawego doboru. Charakteryzuje się też dużym zróżnicowaniem w zależności od regionu. To, co jadają Włosi na południu, wcale nie odpowiada daniom serwowanym na północy Półwyspu Apenińskiego. Wszystko to sprawia, że kuchnię włoską cechuje różnorodność smaków, a z jedzenia Włosi uczynili prawdziwą sztukę. Myślę, że tej lekkości i delikatności można byłoby dodać także polskiej kuchni. Byłaby urozmaiceniem polskich stołów, a ponadto lepiej służyłby naszemu zdrowiu.

Prezentuję poniżej klika przepisów z książki. Więcej przepisów, a także kulinarnych porad i ciekawostek z Wiecznego Miasta i pięknej Italii znajdziecie na moim blogu, do odwiedzania którego serdecznie zapraszam.

s. Maria Goretti Rogowska