Jezus powiedział do siostry Faustyny Kowalskiej: “Pragnę, ażeby pierwsza niedziela po Wielkanocy była świętem Miłosierdzia. W tym dniu otwarte są wszystkie upusty Boże. (…) Dusze giną mimo Mojej gorzkiej męki. Daję im ostatnią deskę ratunku, to jest święto miłosierdzia Mojego” (Dz. 687).
Pierwsza niedziela po Wielkanocy jest to wyjątkowym dniem, w którym Bóg pragnie zlewać łaski na całą ludzkość. Ważne, aby do tego dnia dobrze się przygotować poprzez spowiedź, Komunię św. i mieć w sercu postawę ufności wobec Boga i miłosierdzia wobec bliźnich. Wiara bez uczynków martwą jest, a czyny miłosierdzia nigdy nie będą zapomniane przed Boskim Obliczem.
Istotą nabożeństwa do miłosierdzia Bożego jest postawa całkowitej ufności wobec Boga, postawa dziecka, które w każdej sytuacji ufa miłosiernej miłości Ojca. Ona zapewnia nam otrzymanie wielu łask. Niepojętych łask – obiecał Pan Jezus – pragnę udzielać duszom, które ufają Mojemu Miłosierdziu. Kto pokłada ufność w miłosierdziu Moim, napełnię duszę jego w godzinę śmierci swym Bożym pokojem (Dz. 1528). Jezus mówił do s. Faustyny: Łaski z mojego miłosierdzia czerpie się jednym naczyniem, a jest nim ufność. Im dusza więcej zaufa, tym więcej otrzyma. Dusza, która zaufała Mojemu miłosierdziu jest najszczęśliwsza, bo Ja sam mam o nią staranie (Dz. 1578).
Darami, przez które Jezus chce obdarowywać nas swoją miłością są: obraz z napisem: “Jezu ufam Tobie”, święto Miłosierdzia Bożego, koronka do Miłosierdzia Bożego i godzina Miłosierdzia.
Czerpmy w obfitości ze skarbca Bożego Miłosierdzia i czyńmy w życiu miłosierdzie. Niech wypowiadane z wiarą i ufnością: “Jezu ufam Tobie” będzie naszym ratunkiem i ocaleniem.
s. Dawida Prusińska CST
